سه دیدگاه مایکروسافت در قبال گوشیهای هوشمند
مایکروسافت در دنیای گوشیهای هوشمند یک بازیگر شکستخورده است و این حقیقت برکسی پوشیده نیست. گوشیهای هوشمند و گجتهای قابل حمل این روزها بهنوعی، از نظر کاربرد، واژههای یکسانی در نظر گرفته میشوند، حال آنکه اینچنین نیست. هرچند تمام گوشیهای هوشمند را میتوان گجتهای قابل یا موبایل در نظر گرفت، اما موبایل یا گجتهای قابل حمل تنها شامل گوشیهای هوشمند نمیشوند.
تکامل ساختار گوشیهای هوشمند شامل قرار گرفتن سختافزار در ساختاری تخت، وجود اکوسیستمی بر پایه اپلیکیشنها، ارتباط ازطریق شبکه مخابراتی درکنار ایجاد زیرساختهای مالی و توزیع و همچنین ایجاد چرخهای که شامل توسعهدهندگان و مصرفکنندگان است، باعث شد بسیاری فکر کنند که گجتهای موبایل، تغییرناپذیر و پایدار هستند.
بااینحال واقعیت این است که فناوری و ساختارهای اجتماعی، اقتصاد و ساختارهای فرهنگی که درهم آمیخته شدهاند، همیشه تغییر پیدا میکنند؛ درحالیکه کارهای مهمی که ما با این تکنولوژیها انجام میدهیم، تغییری نمیکنند و تقریبا ثابت هستند. بهعنوان مثال، ارتباطات، سرگرمی و سادهسازی وظایف 3دلیل اصلی برای پیدایش فناوریهای تلگراف، پخشکنندههای سی دی و امور بانکداری هستند که این 3ابتدا جای خود را به تلفنها ، موزیک پلیرها و خودپردازها دادند و بعدها گوشیهای هوشمند و اپلیکیشنهای درون آن جای این فناوریها را هم گرفتند. تکنولوژی تغییر کرده است، اما آنچه که ما در قالبهای در حال تغییر خود با آن انجام میدهیم، تغییر نکرده است.
به این ترتیب، مایکروسافت بهدنبال سه حوزه مختلف غیرمرتبط با گوشیهای هوشمند است، با این امید که عملکرد و کاربردهای گوشیهای هوشمند در حوزههای ارتباطی و رایانشی، سرگرمی نیز مورد توجه باشد. اپلیکیشنهای کراس-پلتفرم یا به بیان بهتر، چند پلتفرمی حوزهی تمرکز این روزهای مایکروسافت است. ردموندیها برای دوران پس از گوشیهای هوشمند کنونی نیز در حال سرمایهگذاری روی محصولات تاشدنی هستند. واقعیت ترکیبی نیز حوزهای است که ردموندیها در طولانی مدت روی آن سرمایهگذاری میکنند.