خرید کتاب

پاسخ به سوالات بالا را باید با توجه به وضع خود غایب جستجو کرد، زیرا هر گاه او زنده باشد و یا مرگ وی ثابت و مسلم گردد، تکلیف قضیه روشن و مشخص است. در صورت نخست احکام شخص زنده و در صورت دوم احکام شخص مرده در خصوص او جاری می شود، اما مشکل در غایب مفقودالاثر این است که هیچ گونه دلیل دال بر مرگ او در دست نیست و قرینه و اماره ای هم مبنی بر زنده بودن یا مرگ وی وجود ندارد و تردید همچنان باقی است.

مدتی که بر طبق این مواد در پایان آن، شخص غایب برابر قانون عادتا زنده فرض نمی شود و می توان تقاضای حکم موت فرضی کرد حداقل سه سال و حداکثر ده سال از تاریخ آخرین خبر غایب است. پس از گذشت مدت مقرر در قانون، در صورتی که تقاضای صدور حکم موت فرضی از طرف اشخاص ذی نفع شده باشد، دادگاه اقدام به نشر آگهی کرده و اشخاصی را که ممکن است از غایب خبری داشته باشند دعوت خواهند نمود که اطلاعات خود را در اختیار دادگاه بگذارند.

اثر صدور حکم موت فرضی در امور مالی

بعد از صدور حکم موت فرضی، اموال غایب به تصرف قطعی ورثه داده خواهد شد و مانند مورد موت طبیعی، ورثه مالک اموال مزبور شناخته خواهند شد و می توانند هر نوع تصرفی در آن بنمایند. چون ورثه بعد از صدور حکم موت فرضی، مالک اموال غایب به شمار می آیند، هیچ گونه تضمینی از آن ها گرفته نمی شود. حتی پس از صدور و قطعیت حکم موت فرضی تضمیناتی که از امین یا ورثه گرفته شده است مرتفع خواهد شد.

ماده 160 قانون امور حسبی:

ممکن است بعد از صدور حکم موت فرضی و دادن اموال غایب به تصرف قطعی ورثه، غایب پیدا شود. در این صورت ورثه باید بر طبق ماده 1027 قانون مدنی:

ولی مسئول اموالی که از بین رفته و عوض آن ها نیز موجود نیست، نمی باشند، مثلا اگر خانه غایب را فروخته و پول آن را خرج کرده باشند، در مقابل آن مسئولیتی نخواهند داشت، چه به موجب قانون، مالک مال مزبور شناخته می شوند و تصرف آنان مالکانه بوده است.

https://vakil.vip

وکیل - وکیل پایه یک دادگستری - وکیل مشهد - وکیل آنلاین